Jan is de meest chaotische cursist die ik ooit in een training gehad heb. Deze training hebben we het over prioriteiten stellen en op dat gebied heeft Jan nog veel te leren. Hij komt wel altijd met heel wijze uitspraken; ook al doet hij zelfs dat chaotisch en met een lange omweg. Eerst doet hij een heel verhaal uit de doeken, waarbij iedereen zich afvraagt “Waar gaat dit naartoe? Wat heeft dit met het onderwerp te maken?” – maar uiteindelijk komt hij toch tot de kern met een wijsheid waar geen speld tussen te krijgen is. Ondanks de lange aanloop is het een genot om naar hem te luisteren; zijn ogen stralen als hij vertelt. Deze keer wijdt hij in de fase ‘waar gaat dit naartoe?’ uit over zijn belevenissen als kind met zijn opa. Zijn opa die in de jaren ’50 groentehandelaar was – goed voor dagelijks verse vitaminen en elke dag een wijze levensles op de koop toe.

We luisteren even naar Jan:
“Als klein blond mannetje van zeven, vertrok ik samen met opa in alle vroegte naar de veiling. En het was vroeg hoor; om 5.00 uur de groenten aanleveren op de veiling was van groot belang voor de opbrengst voor die dag. Hoe eerder onder de klok, hoe hoger de prijs, want hoe verser de waar, hoe gewilder. Als je te laat kwam, liep je het risico dat jouw partij doordraaide en kon je fluiten naar je centen. Dat betekende: geen tijd verlummelen onderweg, doen wat je moet doen en je niet laten afleiden door de keurmeesters die eerst nog even sjekkie rookten en verlegen zaten om een praatje met de handelaren. Opa liet zich niet afleiden; hij vertelde mij ook waarom niet: ‘Voor half 10 moet je het verdiend hebben, daarna is het alleen nog maar opruimen.’

Met deze instelling slaat opa de spijker op z’n kop als het gaat om ‘Toveren met Tijd’. Ook 85 jaar later is die werkhouding nog steeds actueel, hooguit een beetje aangepast aan de kantoortijden van nu; zorg dat je het vóór half één verdient. Er zijn uitzonderingen, maar zo’n 80 procent van alle mensen is ’s morgens op zijn best. De kwaliteit van de dag zit ‘m dus in het begin. Start de dag met het uitvoeren van de klussen die ertoe doen en stel ze niet uit. De taken die impact hebben. Die waarde toevoegen. Dan hoef je na de lunch alleen nog maar ‘op te ruimen’. Probeer het eens; het besef dat het belangrijkste er al op zit, kan je een waar vakantiegevoel onder werktijd geven. Sterker nog: andersom werken kan een verlammend effect hebben, dodelijk voor je creativiteit. Wie kent niet het frustrerende gevoel vlak voor lunchtijd: inzet genoeg, nu al best moe, maar wat heb ik nou eigenlijk precies gedáán vandaag?! Kom daar nog maar eens los van . . . .